อโรคยา ปรมา ลาภา
ความไม่มีโรคเป็นลาภอย่างยิ่ง
เมื่อบุคคลสามารถปรับใจของเราให้ ใจสะอาด สว่าง สงบ
เป็นลาภอย่างยิ่ง รักษาใจได้อย่างนี้ สำรวมระวังได้เช่นนี้แล้ว
ความสะอาด ความสงบ ความสว่าง ก็จะบังเกิดขึ้นภายในจิตใจ
โรคใจที่มีปัญหา ก็จะไม่เสียดแทงจิตใจจนให้ถึงกับเร่าร้อน
ซึ่งต่างกับใจที่ตกเป็นทาสแห่งตัญหา ย่อมประสพแต่ความเร่าร้อน
เมื่อไม่ปราถนาความเร่าร้อน
ก็ไม่ควรให้โรคนั้นเกิดขึ้นภายในใจของตนจนรุนแรง และเสียดแทงจิตใจ
โดยนัยดังกล่าวมา เมื่อทำได้เช่นนี้
ชีวิตของบุคคลนั้น ได้ชื่อว่าประสบยอดแห่งลาภ
เพราะสามารถบำบัดได้ทั้งโรคกายและโรคจิต
ทำให้ชีวิตได้ลาภอย่างแท้จริง
ใจที่รู้จักอิ่ม รู้จักพอ รู้จักหยุด ในบางโอกาสนั้น
จะเป็นใจที่มีความโปร่งเบาสบาย
ไม่มีอาการซัดส่าย เร่าร้อน เพราะถูกเสียดแทงจากตัณหาที่เกิดขึ้น
ความไม่พอใจ ใจจน เป็นคนเข็ญ พอแล้วเป็น เศรษฐี มหาศาล
จนทั้งนอก ทั้งใน ไม่ไดการจงคิดอ่าน แก้จน เป็นคนพอ
หากใจของเรารู้จักพอ ถึงแม้ว่าบางคนอาจจะมีเงินทองน้อย แต่รู้จักคำว่าพอ ใจก็ย่อมมีความสุข
ตรงกันข้าม รวยมาก ยิ่งรวยก็ยิ่งอยากให้มีมากขึ้น ใจก็ต้องเร่าร้อนด้วยความอยาก หากทำใจให้รู้จักพอ รู้จักหยุดใจก็สงบ เบาสบาย ไม่เกิดกระทบให้เกิดโรคทางกาย
ขอขอบคุณหนังสือ "ความสุขอันเกิดจากธรรมะ"
พระเทพดิลก พระเดชพระคุณหลวงพ่อระแบบ ฐิตญาโณ
