การแสดงอภัยทาน เป็นการชำระใจ
แม้พูดง่ายแต่ก็ทำยาก หากไม่ฝึกทำเป็นปกติ
เพื่อให้เข้าใจง่ายและอยากทำให้ได้ ขอให้เราพิจารณาเหตุผล
ถึงความต่อเนื่องของผลกรรมที่ข้ามภพข้ามชาติว่า
ให้ผลเผ็ดร้อนเพียงใด และยังเป็นผลที่เราหนีไม่ได้อีกด้วย
เราต้องถามตนเองก่อนว่า
เราต้องการยุติผลิตผลของกรรมกับคนๆนั้นเพียงภพนี้
หรือต้องการจะพบเขา จะเจอเขาอีกต่อไป
เราต้องการจะยุติปัญหาเพียงภพชาตินี้
หรือต้องการลากยาวไปถึงภพชาติข้างหน้า
เรามีสิทธิเสรีในตัวเรา
บางคน รักมาก หลงมาก เพราะเขาดีมาก
ก็ปรารถนาให้พบกันทุกภพทุกชาติ
บางคนก็อธิษฐานไม่ขอร่วมเดินทาง แต่ก็ไม่ยกโทษ
ในที่สุดผลของการไม่ยกโทษ คือไม่ยอมให้อภัย
ก็เหมือนการผูกสิ่งที่เราไม่ชอบไวเที่เอวตนเองตลอดเวลา
การให้อภัย จะทำให้เราสามารถยุติปัญหาต่างๆได้
เหมือนคนล้างแก้วน้ำสะอาด
ทำให้เหมาะสมที่จะรองรับน้ำบริสุทธิ์ที่เทลงไปใหม่
เหมือนการโยนของที่เราไม่ชอบทิ้งเสีย โดยไม่ต้องเสียดาย
การให้อภัย คือการแสดงกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
อภัยทาน เวลาจะให้ ไม่ต้องไปขอใคร
ไม่เหมือนใครมาขอเงินเรา เราต้องควักกระเป๋าให้
แต่ให้อภัย เราไม่ต้องหาจากไหน และไม่รู้สึกว่าเป็นการสูญเสีย
ขอให้เราภูมิใจ เมื่อมีใครมาขอโทษ เมื่อมีใครให้อภัยเรา
หรือเมื่สำนึกได้ว่า เราได้ทำอะไรผิดพลาดไป ขอโทษกัน
การขอโทษหรือการให้อภัย มิใช่การเสียหน้า หรือการเสียรู้
มิใช่การได้เปรียบเสียเปรียบแต่อย่างใด
หากแต่เป็นการชำระใจให้สะอาด
เหมือนภาชนะสกปรก ก็ชำระล้างให้สะอาดได้
ขอขอบพระคุณ
จากหนังสือ อภัยทาน โดยปิโสภณ
