มิตรที่ดีคือสิ่งประเสริฐ หากไร้กัลยาณมิตร ชีวิตคงจืดสนิท
แต่การจะมีเพื่อนดีดีสักคนก็ใช่ว่าจะหาง่าย
การมีเพื่อนสักคนช่างเป็นประสพการณ์ยอดเยี่ยมในชีวิต
พอพอกับการค่อยๆ เข้าใจตัวเองและโลกรอบๆตัวเพิ่มขึ้นนั่นแหละ
สัมพันธภาพของผู้คนทั่วไปมักจะเอาแน่นอนไม่ได้
ส่วนใหญ่เป็นเพียงเกม
คิดว่าเราพอจะหาสัมพันธภาพที่ซื่อตรง
เปิดเผย จริงใจได้บ้างไหม
สัมพันธภาพแบบมิตรแท้ที่ไม่คิดควบคุม
หรือฉกฉวยประโยชน์อีกฝ่ายหนึ่ง
แต่เปี่ยมด้วยความเชื่อใจและนับถือกัน
โดยไม่คาดหวังจากอีกฝ่ายหนึ่งจนเกินเลยจากความเป็นจริง
คนเราจำเป็นต้องมีสัมพันธภาพที่ดีเพื่อพัฒนาจิตใจ
สัมพันธภาพที่ดีช่วยให้เราเรียนรู้และเติบโตขึ้น
มิฉะนั้นเราจะกลายเป็นหุ่นยนต์
ยิ่งไปกว่านั้น สัมพันธภาพเลวๆ
อาจทำให้เราเป็นสัตว์ร้ายหรืออะไรที่เลวร้ายกว่านั้นได้
คนเรามีความเป็นมนุษย์น้อยลงทุกที
เพราะขาดสัมพันธภาพที่ดีต่อกันและกัน
สัมพันธภาพที่ประกอบด้วยความจริงใจ
ด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง เข้าอกเข้าใจ
ห่วงใย เมตตา และอดทน ก็ย่อมเป็นไปด้วยดี
สาเหตุที่ความสัมพันธส่วนใหญ่ล้มเหลว
ก็เพราะไม่มีการเปิดใจต่อกันและกันอย่างแท้จริง
ไม่มีความรู้สึกห่วงใย ยอมรับและให้เกียรติกันและกัน
ไม่มีความเ้ข้าใจว่าเราทุกคนต่างเป็นมนุษย์
(ที่ล้วนมีข้อบกพร่องและข้อจำกัดตามแบบฉบับของแต่ละคน)
และอีกหนึ่งของความล้มเหลวก็คือ
การคาดหวังในผู้อื่นมากเกินไป
นำมาซึ่งการผลักใส(ไม่ยอมรับ) เพราะคิดว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่คาดคิดว่าควรจะเป็น
เราจึงต้องมีเพื่อนดีดีๆสักคน หลายคนได้ยิ่งดี
ไม่ว่าใครก็ไม่สมควรอยู่ในที่ไร้มิตรสหาย
สัมพันธภาพต้องมีความเมตตา
ซึ่งช่วยให้อดทนอดกลั้น ยอมรับและเข้าใจกัน
การมองเห็นและยอมรับข้อบกพร่องของตนเองได้
คือหัวใจของความสุขและความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม
ถ้ายอมรับข้อบกพร่องของตนเองไม่ได้
แล้วจะยอมรับความบกพร่องของผู้อื่นได้อย่างไร
ขอบคุณหนังสือดีดี หิมะกลางฤดูร้อน
พระโชติกะ:เขียน มณฑาทิพย์ คุณวัฒนาแปล
